Kör karanlık bir gece ve inleyen bir bebek,

Bez çadırdan duvar mı sesi engelleyecek?

Duymamış mıydı kimse ya da görmemiş miydi?

Bu gidişle vicdanlar hep donarak ölecek.

Anne dul ve çaresiz yalnızca Allah'ı var,

İstiyor ki Rabb'inden kula muhtaç etmesin.

Her geçen dakikada sönen bir ses duyuyor,

Dua ediyor bir tek bu iniltiler bitsin.

Çadır Kentte bir bebek sessizce can veriyor,

Annenin feryad figan ağlamaya gücü yok.

Çok ağır imtihan bu, cevap tatmin etmiyor,

İmtihan onun ama sınavı biz kaybettik.

İnsanlık ölmedi de insanları öldürdük,

Görmezdan geldik bir bir aç yatan çocukları.

Bir iki sadakayla cennet garantiledik,

Rahat başla doldurduk pamuktan yastıklar.

Vicdan var mı gerçekten, yoksa biz mi uydurduk?

Hani nerde kendisi hiçbir emaresi yok.

Bir ceset torbasında musallaya mı koyduk?

Aman boşverin gitsin nasılsa karnımız tok.