BİR KAR TANESİ

Anne dediği onun son haykırışı oldu boşluğa

Anlamsızca gözgezdirdiği yarınlardan ayırarak gözlerini

Ağlayarak sövüyordu hayatın onu yalnız bırakışına

Düşünde yaşıyor kendince aliye

Aliye artık çok yalnız bi o kadar senesi var önünde

Bir kaldırımın yağmuru içinde taşıyamaması kadar kırık yaşamı

Bu kabarık kaldırımın taşkın tarafı umutları

Ve o umutları kırıyor insanlar, her üstüne daha sert basışında

Bir boş kaldırım kadar tok seslerle ilerliyor aliye hayatında

Aliye’nin solukları kar tanesi kadar hızlı ve bir o kadar birbirinden bağımsız

Soluksuz ağlıyor aliye metrelerce birikiyor kırık kalbinde gözünün kar taneleri

Annesini arıyor aliye ağlayarak

Annesi beyazlar içinde karda kaybolmuş

Aliye öyle diyor ya da

Büyükler kefen diyor

Ama aliyenin kar tanesi beyaz gözyaşları her bi dokunuşu

Annesine ağlıyor aliyenin gözyaşları vurdumduymaz

Ağlama aliye güneş açtı

Erisin diyor gözünün kar taneleri ona

O kadar büyük ki aslında aliye

Güneş bile dindirmeden ağlıyor annesine