Gittiğin gün en kalabalık sokakta buldum kendimi. 

Avazım çıktığı kadar bağırdım.

Duymadı kimse sesimi. 

Sana git diyebildim de.

Gitmeyi bile beceremiyorsun gitme diyemedim.

Az daha kal diyemedim.

Gittikten sonra az kaldım da diyemedim.

O gün anladım ben.  

Terkedilmekle yaralı bırakılmanın.

Yarım bırakılmaktan farksız olduğunu. 

Unutturmasada alıştırdı artık zaman senin yokluğuna. 

Gelsen tanımayacak.

Gitsen tekrar uğurlayacak..

Adını duymakta artık eskisi kadar açıtmayacak canımı. 

Başkasıyla olmanda.

Başkasıyla uyumanda.

Ona günaydın diyip.

Bana ızdırap olan gecelerde.

Onunla kurduğun hayallerde..

Yüzünü görmek için can attığım sokağın adınıda unuttum artık.

Yüzüstü bıraktığın gün bıraktım bende kendimi o köşede.

Umutlarımı boğazımdaki düğümlerde.

Hayalini zehir zemberek gecelerime...