Yazdığım her şiirdeki mısralarımda yaşayacak bir ezgi ve müzikalite gibisin.
Dokundukça mısralarımdaki her kelimenin sözcüğünü sen çalardın 
gecelerden  pikaba koyulmayı bekleyen plak gibi.

Şiirimin başı senle başlar sonu senle biterdi.
Ezgi, müzikalite sendin.
Sendin o mısraları bütünlük haline getiren.
Sendin sonsuzluğa taşıyan bu şiirimle beni ölümsüzleştiren.
Ya ben!
Sadece şiirlerimdeki mısralarımda
ezgi ve müzikalite olduğun için 
seni okuduğum her vakit 

düşüncelerim dans diyordu etrafında!

Ve ben!
o mısralarımla dans ettikçe
ellerimle mısralarımda ki sözcüklere birer birer dokundukça
hayalin gözlerimin önünde canlanırdı ve ben o ellerimle
notalı dudaklarına dokunduğum an 
inanır mısın?
Parmak uçlarım çalıyordu yüzünün güzelliğini ve
motif motif işliyordum yüzünün güzelliğini
şiirlerimdeki sen olan Kadının mısralarına....!