Arsızca taşarken duygularım yine,

Gecenin karanlığın da, hüzünle dolarken etraf.

Geleceğin sisli görüntüsü belirmişken...

Önüme çıkacak engellere koşarken bihaber.

Umudun sıfatını görür gibi oldu gözlerim.

Dertlerim sırtımdan çekiştirirken,

Bir çırpıda silkmek,

Dökülenlere inat,

Mücadelemde; güç, kuvvet, inancın etkisiyle hızlanmak.

Etrafa saçtığım deli rüzgar,

Karanlığın puslu gizemini, deldi geçti.

Yalnızlığın, bitkinliğin, karamsarlığın çizdiği resim,

Yavaş yavaş silinirken,

Kararlılığın ve azmin çaldığı boya,

Arkada kalan renkleri bastırdı adeta.

Savaşta yara almak makbüldür.

Tecrübe ve zehirle bulanmışken kılıcım.

Zıpkın gibi dimdik hedefe saplandı, tam alnından vurdu düşmanı,

Hayallerime bir nebze daha yaklaşırken,

Yenilgiyi alışkanlık haline getirmiş ruhum,

Parçaladı attı taştan örülmüş kaleyi.

Dik duruşum, sert bakışlarımla...

Öz güvenin güneş gibi doğduğu bu dünyada,

Emir komutayı elime aldım.

Mahkum olduğum bu hayatı,

Sildim attım,

Egemenliğin ve özgürlüğün estiği bu okyanusta,

Yelken açtım gidiyorum.