Bir mucize olsa mesela..

Sabah uyandığımızda "terör bitti" diye mutlu haberler alsak. Her gün şehit haberiyle uyanmasak. Ağlayan anneler, boynu bükük babalar, gözü yaşlı eşler, çocuklar görmesek ekranlarda. Korkmadan, huzurla uyusak, uyansak. Aklımız evlâtlarımızda, abilerimizde, babalarımızda kalmasa. Gözümüzü tertemiz, umut dolu bir dünyaya açsak. 

Bir mucize olsa mesela.. 

Kardeşce yaşamayı öğrenmiş olsak. Eskiye dönmek zor ama biraz ninelerimiz, dedelerimiz gibi olsak. Sıcak, içten, samimi.. Komşumuz açken tok uyumasak. Yardıma muhtaç birini gördüğümüzde kafamızı çevirmesek. Kalbimiz; haset, kıskançlık, vicdansızlık, merhametsizlik hastalıklarından temizlenmiş olsa. Güvenmeyi öğrensek yeniden. Emanete sahip çıkmayı. Paylaşmayı hatırlasak. Elimizde olanı vermekten kaçınmasak. "Ben satış yaptım, yan taraf siftah bile yapmadı ordan alın" diyebilme yüceliğini gösterebilsek bir daha. Komşuluğun, akrabalığın,misafirin kıymetini idrak etsek yeniden. 

Bir mucize olsa ve doğu, batı, kuzey, güney ayrımı yapmadan herkese kalbimizi açabilsek. Bir kişi yüzünden genelleme yapıp tamamını gözden çıkarmasak. "Irk ayrımı yapan bizden değildir" diyen Efendimiz'i duyabilsek. Birbirimize doğru yolu gösteren hayırhahlar olsak. 

Ahh bir mucize olsa da yarın bir karış toprak altına sığmadan, kardeşce şu koca dünyaya sığabilsek. .