Yıllar önce, benim için anısı olan bir şarkıyı dinledim bu gün.

Çocukken hastanede yatarken abimin o şarkı sözlerinden esinlenerek yazdığı bir mesaj.

"Hiç özlemediğim kadar özlüyorum bu aralar sizi.

Niye bilmiyorum ama ben sadece sizle mutluyum.

Ah şu gönül gözünden görmek dedikleri var ya sizi her halinizle seviyorum."

O dönemin şartların da çok ağır şeyler yaşamama rağmen,bu mesaj ve çalan bu şarkı içimde o kadar güzel duygular uyandırıyor ki.

Şimdi baktım yıl 2006 tam 10 yıl geçmiş.

Birden çocukluğum geldi aklıma.

Düşündüm ne kadar şanslıymışım.

Çok güzel bir çocukluk geçirmişim.

Beni seven ve kollayan bir aileyle birlikte.

Anneme çok düşkünüm,

22 yaşındayım ve her gün anneme sarılır,öper,çocukça hareketler yaparım.

Belki de sadece ona şımarabiliyorum.

O yıllar aklıma geldiğinde keşke daha çok anneme sarılıp öpüp koklasaydım dedim içimden.

Sanki o yaşlar da daha masum bakıyorlardı bizlere.

Sevgilerini saklamıyorlardı.

Çocuktuk ya çocuk ! Ne yaparsak yapalım hata ya da kusur aramazlardı.

Sadece severlerdi ve her şeyimize katlanırlardı.

Çok düşkünüm aileme.

Ve çok çok özlüyorum o yılları.

Buram buram tütüyor gözlerimde.

Zordu belki acı da çektim ama o tat yok artık.

Artık büyüdük ve sorumluluklarımız arttı.

Daha çok yük bindi sırtımıza.

Masumca hayaller ya da oyunla geçen yıllar yok artık.

O zamanlar bembeyaz olan dünya şimdi ise daha renkli.

Ve daha karmaşık.

Ne bileyim belki de çocuk olmayı özlüyorum.

Ya da büyümeyi kabullenemiyorum.

Şimdi kafama taktığım saçma sapan sıkıntılarım var.

Hayatın en karanlık yüzünde yaşıyorum.

Eski,renkli,masum,eğlenceli zamanı mı geri istiyorum!