Belki de başkaları onun üniversiteli olduğuna inanmazdı. Çünkü üniversitedekilerden daha küçük, daha sıska görünüyordu. Bünyesi okuduğu sınıf ile bağdaşmıyordu. Bahsettiğim kişi benim kardeşim. O nasılsa öyle görünür. Ne yaramazdır, ne de derslerden zayıftır. Bu durumu herkesçe bilinir ve aynıdır.

Şu karşıki parlak bakışlı düzgün saçlı, canlı ve çevik kız çocuğunu görüyor musunuz? İşte o benim kardeşim. Bazen karşı konulmaz bir süratle koşar. Bazen sürükleyici bir sesle konuşur. Fakat dinlemesini de bilir. Gözleri daldığında bir kısım saçları alnına düşer.O,sık sık bu durumuyla görünür. Anlattıklarımı özenle dinlediğini ortaya koymak için ara sıra bir iki söz söyler. Kimi zaman bir gülümsemeyle kimi zaman da uygun düşen herhangi bir davranışla bunu anlatır. O, kendisine söylemek istediğim şeyi çabuk anlar.

Eve ilk gelişini hatırlıyorumda annemin kucağında sürekli ağlayan ses, yaklaştım sevmek istedim daha çok ağladı sanki annemi çağır çabuk der gibiydi. Halbuki annem yanıbaşındaydı. Benim kardeşim tam bi kahramandı benim tabirimle. Çünkü annemler konuşurken duyduğum kadarıyla çok zayıf doğduğu için doktorlar yaşamaz demişler. Tam on beş gün boyunca da küvezde kalmış canım kardeşim benim çünkü sekiz aylık doğmuş. Doktorları bile yalancı çıkarmış, hayata tutunmuş öyle mücadele etmiş ki görenler ne sekiz aylık doğduğuna inanır ne de bir kilo olarak dünyaya geldiğine.

Tam bir doğa tutkunu olan kardeşim aynı zamanda çok da bağlıdır doğaya. O doğa ve canlılar için elinden gelen yardımı en küçüğünden tut da en büyüğüne kadar üşenmez yapardı. Bana göre kardeşim daha olgun daha güçlü kişiliklidir.Bazen onun benden daha sağlammış gibi göründüğünü düşünüyorum. O, verdiği tüm sözleri yerine getirir. “Sözü senet’tir” yani. Evet, özenimi çeken tek şey davranışlarının çoğunda uyum ve denge sağlamasıdır. Onu gördüğüm zaman duyduğum rahatlık, onun bu dengeli durumundan geliyor olsa gerek.

Ben kendimi kardeşimin tamamlayıcısı olarak görüyorum. Öyle hissediyorum. Yanına vardığım andaki gülümsemesi, kendisinin birlikte olduğumuz zaman duyduğu hoşnutluğu ortaya koyduğu kanısını uyandırıyor bende. Bunları belki de benim söylemem tuhaf karşılanır. Ama kardeşliğimizden söz etmeden kardeşimi nasıl anımsayabilirim ki...