Yolun yolumdur,

Ömrün, ömrümdür dedim.

Yıllarca peşinden sürüklendim .

Sahi, neydi vefâ?

Acımak mı?

Yoksa,  toprak misâli bağrına basmak mı?

Gönlüm pervâne olmuş aşkına, daha ne etsin?

Sen,  beni yakan en büyük ateşsin.

Varsın yansın yüreğim, sevdiğim uğruna,

Benim evvelim de ahirim de sensin.

Lakin,  vefâ neydi ey sevgili?

Kalbi yanan bir mecnûna merhamet mi?

Yoksa seveni görrmezden gelmemek mi?

Ya neydi vefâ ? 

Sen bilir misin ne demektir vefâ?

Âh sevgili! Kanadı bendeki yara,

Yarama sensin devâ, 

Bu ne heves,  ne bi hevâ

Bu aşka vefâdır vefâ! 

Lakin sevgili;

Sen, nereden bileceksin?