Astım yine duygularımı portmantoya.

Ara ara dokunsa da sızı kalbime,

Yalnızlığımı boyadım renkten renge.

Parıltılı hayatlar yaşamak yerine,

Net hayallerim süsledi hep duvarları.

Astım yine duygularımı portmantoya.

Karamsarlık sarsa da etrafı,

Umutlarım ve arzularım koştu imdada.

Belki dağınık yaşadım,

Belki 10 üzerinden 3 ama dolu dolu ...

Arsızlık pusu kurmuş,

Azgınlık ve taşkınlık bileğimden kapmış olsa da,

Freni patlamış kamyon gibi etrafı sürüklemek yerine,

Fırtınayı kalbime gömdüm.

Sadece içimde yaşadım.

Astım yine duygularımı portmantoya.

Dilimde hep aynı şarkı,

Etrafım inadına suskun,

Sadece ben varım birde yankılanan sesim.

Acı dem dem hatırlatsa da kendini.

Alışmış ve uyuşmuş vücüdum,

Bertaraf etti, yok saydı.

Astım yine duygularımı portmantoya.

İnadına etimden çekiştirenler,

Sadece eleştirenler,

Başarısızlık alınlarına kazınmış,

Damga yemişken mağluplar diye,

Beni de çekmek istiyorsunuz ölü denize.

Umursamam...

Ben düşerim kendi yoluma.

Astım yine duygularımı portmantoya.

Baskın duyguların su yüzüne çıktığı,

Yer yer korku yer yer hayallerle kaplı duvarlar,

Bazen gerçeğin aynasından yansırken.

Bazense geleceğe ışık tutan öngörüler topluluğu.

Rüyalarımdan bahsediyorum.

Bir pencereden mutluluğun kırıntılarını toplarken,

Diğer pencereden zaaflarımı görüyorum.

Yenilgilerimden ders çıkarırken.

Güçlü yanlarımı keşvediyorum.