Denize paralel dağların kuytusunda
çok bekler boynu bükük dağ çiçeği, açmayı.
Oysa ne güneş ısıtır
ne yağmur ıslatır buraları, çok zamandır.
Ne gelen ne de giden kalmıştır artık,
antik kralların yolunda.
Mevsimler akıp gitmiş,
umutlar tükenmiştir.
Oysa denize gitmek lâzımdır.

Yeniden yeşertmek için umutları,
'yaşadım' demek için biraz da
denize dik dağların yedeğinde,
yönü İmbat'a çevrili bir
trene binmek lâzımdır.
Dağları geride bırakmak lâzımdır.

Bu tren, kırk senede bir kalkar cancağızım.
Bu tren denize gider.
İyot kokusu, çakıl taşları, deniz kızları,
tavada kupes, kıyıda köpük, martı kuşları...
Trenin son istasyonu bir antik limandır.
Dönmemek lâzımdır.

08.04.2016
14:20