Saadet asrının temeliydi gözleri,

Sahabenin ab-u hayatıydı sözleri,

Yüce bir davet uğruna geldi O bize,

Nice put, nice zalim O'nunla geldi dize,

Yürüyen Kur'an oldu O, her daim 

İnanmadı Ebu Cehil denen o zalim,

Allah buyurdu "sen sadece uyarıcısın "

Bırak onların hâline Allah acısın ! 

Hüzün yılıydı,yitirdi Rasûl, Hatîce'sini,

Amcası Eb-u Talib'i, en büyük destekçisini.

Kaldı ki Mekke uğurladı O'nu gözyaşıyla,

Medine aldı gülünü, en derin yarasıyla.

Mirâca çıktı gül-i Muhammed, o sene,

Gördü melekler artık, O'nu seven sevene.

"Rabbin seni ne terk etti,ne darıldı,"

Yayıldı İslâm, akın akın, çünkü sahibi Rahmân 'dı.

Ne güzel günlerdi o Asr-ı Şahâne,

Biz ulaşamadık ki o güzel sevgiliye.

Olsun, Allah O'nun duâsını kabul etmişti,

O'na ümmet olma şerefini bize vermişti.

O zamanlar Asr-ı Şahâne'ydi, şimdi Asr-ı Bahâne,

Ahir zaman kardeşim, vakit yok ki ibadete (!)

O'nun yolunda olamamak ne zordu, ne acı

İstiyorsan seveceksin, o dikenli gül ağacı.

Fedâ olsun artık o nur-u sultâna ömrümüz,

Boşuna dememişler,

"Asr-ı Saadette Kaldı Gönlümüz "..