Durup bekleyecektim sınavlarım vardı esasında,

Bekleyemedim İstanbul konu sen olunca,

Maksat yarışmak değil aslında asıl ödül kalpten geçeni,

Sular seller gibi yazılara akıtmakta.

Gördükçe emeklerimi coştukça coşasım var.

Nice aşklara tanıklık ettin İstanbul,

Kaç aşık aşındırdı kaldırım taşlarını?

Kaç aşık köpründen bağırdı:"Seviyorum seni."diye?

Kaç ülke savaş verdi seni ülkesinin kalbi yapabilmek için?

Kaç insan ümit dolu yürekleriyle,

Gözleri parlayarak köyünden kopup geldi?

Hayaller barındırdın bağrında İstanbul...

Bitmeyen ümitler beklettin kapılarında,

Sevdalara kucak açtın sokaklarında,

Durup durup bekledim benliğimde,

Koşmaya cesaret edemedim.

Sana gelmeye korktum İstanbul.

Korktum büyüklüğünden ,

Korktum kalabalığından,

Korktum İstanbul kaybolmaktan korktum...

Aşık olduğum şehre yakından sevmek varken,

Uzaktan sevmeklere kaldım...

Korktum sana yakın olup yakınımdakilere uzak kalmaktan korktum...