SENSİZ SOLAN

Solgun bir akşamdayım şimdi ,dalından kopmuş filiz gibiyim sensiz solan...

Ahir zamandayım,yolun sonundayım belki,belki uçurumdayım külleri yanmadan savrulan...Evet son bu biliyorum;çünkü yok senden ötesi ve bir güneş daha doğmayacak sen gibi.Işıksız yol almak zor,bu Sırat ateşten kor,çöl yorgunluğunu susuz kalbime sor...

Gece kapatıyor günden arda kalanı nasılsa.Ne kapatır senden kalan boşluğu ardın sıra?Mavi bir mürekkep gibi suda dağılan yalnızlığı toplamak mümkün değilse de,zamanın likit hüznünü akıtırım geceye.

Solar gün ve gece,solar cümlelerimdeki her hece,Solar yüzüm adının geçtiği her yerde...

Kaybolan tüm anlamlarını hayatın aramak boş, yüzlerde,seslerde ve sözlerde...Kayan bir yıldız değilse de iz bırakmayan gökyüzünde. ..Ona yakın,uçucu bir tılsımı var varlığının zihnimde.

Kalan yapraklarımı kopardım artık sana layık olmayan,seni yansıtmayan.Varlığım gölgedir,ya da en fazla senin aynan.Senden ayrı hiçbir varlığı olamayan...

Bilirim,bu çelimsiz sözler ışığına ulaşamaz,ruhumuz sonsuz olmasaydı,bu yalan alemde bana hiçbir şey teselli olamaz.

Biter elbet bu fani yol,kalmaz benden geriye ne ses,ne bir nefes.Bir gün tadacak yokluğu her nefs ,beden dediğin dar bir kafes...

Ruhu yurduna ,varlığı aslına kavuşturan Allah'a hamd olsun.

Alem-i ervahtan hatırası yayılan nur-u Muhammedi'ye tüm zerrelerimiz ayna olsun...