Susuz çiçek,şefkatsiz anne,havasız toprak, ümitsiz insan...Emeksiz huzur...Huzursuzluk.

Huzur alın terinin yoldaşı,alın teri emeğin arkadaşı. Huzursuzluk huzurun yokluğu, yokluk varlığın düşmanı.Sevgi, huzurun toprağı, toprak insanın harcı... Başarı çalışmanın ,çalışmak  değer vermenin ve değer vermek inanmanın ödülü.

 İnanmak cennetin habercisi, habere inanmak? Huzur.

 Huzuru bulanlar, sevgi toprağını alın teriyle suladılar.Benzersiz bitkiler yetiştirdiler şefkatsizlerin göremeyeceği bahçelerde.Bitkiler meyve verdi, gözyaşıyla yıkadılar; huzur. Onlar huzur buldular da meyveyi istemediler, meyvenin sahibini istediler.

 Huzur, huzurun sahibine ulaşmakmış.

 ...Ulaştılar...