İstanbul ruhumun kristalleşmiş heykeli

İçimin sesi rüyamın öfkesi merhametimin şehri

İstanbula gel on bir ayın sultanın da 

Gez gör ve dinle derinden her yeri

Taştaki oymalarını incele bir heykeltraş gözüyle

Semerkanttan kalkıp gelmiş er kişi gözüyle

Camileri mezarlıkları çeşmeleri ve sebilleri

Git Sümbülefendiye servilerden sor olan biteni 

Bağdatta ebedi bağı ruhun ve ilahi hikmetlerin

Şamda son sınırı manevi medeniyetlerin

Bağdattan dal, Şamdan yaprak 

Hep İstanbulda kırık dökük

Parçalanmış silinmiş sönük

Hayaletler gibi kaçmış gizliliklere

Loş boşluklara sığınmış kan rengi bir huzur arzusu

Sabah Karacaahmette öten şafak kırmızısında horuzu

Sökün eder her sabah ufkun bir ucundan 

Su şırıltısından gök gürültüsüne değin

Bütün seslere düzen vermiş ebedi mehter

Yok olduysa bu şehir ruhu ruhuma sindi

Ben yaşadıkça o yaşayacak bende

Kimbilir belki o da dirilecek benimle