Bir yudum içsem,her şey çayımın buharıyla birleşip gidecek.Sağ elimde bardağım sol elim dizlerimde.Başımı anne kucağına yaslar gibi kanepeye bırakıyorum.

 Bedenim henüz yorgun değil lakin ruhum tüm yenmiş ve yenilmişlikleriyle göz kapağımın bana düşen tarafında.Nefesim soğuk,ısıtmaya çalışıyorum.Çay içersem tüm buzlar eriyecekmişçesine yalnız başıma yudumluyorum.Şeker atmadım bu defa, kekremsi tat dudaklarıma meydan okusun istiyorum.

 Oysa ben tüm meydan okumalara karşıyım.Ne oldu bana, gücüm mü tükendi, çok mu güçlüydüm hatalarım yok mu,hep haklı mıyım?Nereye gidiyorum?Uyursam belki geçer,bu defa uyumayı deniyorum.Bardağım elimdeyken uyuyamam,onu kaldırmalıyım.Hayır kaldırmıyorum,buna meydan okuyorum!

 Ben küçük küçük kendi meydanıma meydan okurken,ağırlaşmış kirpiklerim yalan dünyaya bir süreliğine veda ediyor.Bir süre sürecek olan bir süreliğine bir veda bu.Uykudayım fakat farkındayım kurtuluş yok.Neden girdiğimi bilmediğim bir labirentteyim.Çıkmaya çalışmak yerine labirenti tekmeliyorum şaşkınım.Hep korkardım hatalarımdan lakin bu defa suçluluk duymayı yeğliyorum.Korkutmaktan korktuğum için duyduğum bir suçluluk bu. "Ben asla kalp kırmamalıyım!" diye bağırıyorum kalbim kırık...Bu defa kalp kıranlara kıran kırana meydan okuyorum.Kimseden özür dilememeliyim "dilemek" bana yakışmaz.(!)Hayır!Suçluyum işte,kendimi korkutmaya başlıyorum.Kırdığım tüm kalpler şimdi bana meydan okuyor.Bu defa pes etmeliyim.

 Hala labirentteyim.Şimdi fark etmeye başladım, ben de bir labirentim ve o da ne!Bendeki ben de labirent.Ne yani ben şimdi bende miyim?Bu daha tehlikeli...Tehlikeli miyim?

  Kendimi tekmeliyorum.Suçumu kabullenmeyişim,korkularıma sebep oldu ve ben tüm okuduğum meydanlardan kendimi kovmuşum.Bambaşka bir aleme gitmeliyim, bambaşka hayat...Sıfırdan başlamalıyım...İkinci bir şansımın olmayışı kafama dank edince yıkılıyorum.İrkiliyorum kanepede.Bardağım boşalmış,gidip bir bardak daha çay dolduruyorum,ikinci bardağım...Bu kez şeker atıyorum içine,tüm meydan okumalarımı geri almamın ilk adımı bu.

 Sıkılmaktan hiç sıkılmadım,"sıkılmak" benden sıkılmaya başladı.Artık kendimi rahat bırakmalıyım.İnsanım kırdığım kaplerden çok daha fazlasını onardım.Hafiften bir tebessüm beliriyor dudaklarımda.

 Çaya meydan okuyorum :)