''Hep aynı şeyleri yaşıyorum.'' cümlenizi kimi zaman her sabah kalktığınızda yada akşam uyumadan önce dediğinizi duyar gibiyim.Evet hayat bize her günü aynı şekilde sunar karşımıza.Güneş doğar ve öğlen biraz daha sıcak,akşamları soğuk ve yarın için dinlenmeye kendini bırakan güneş..

Bu döngü kendi kabuğuna çekilmiş hayattan hiç bir beklentisi olmayan insanlar içindir.Ya umudu olan insanlar?Acaba onlar için hergün, aynı mıdır? Onlar, doğan her güneşi; hayallerine bir adım daha yaklaşabilmek için o günü fırsat bilen ve ''Daha neler yapabilirim?''cümlesini hayat felsefesi olarak benimsemiş olan insanlardır.

Eğer bir amacın yoksa evet sen boşuna nefes alıyorsun! Kalbin senin için boşuna atıyor.Ve sen çok anlamsızlaşıyorsun! Kendine zarar verdiğin gibi umudu olan insanları da kendine benzetmeye çalışıyorsun çünkü sen onun gibi olmamıyorsun.Ölmek istiyorsun değil mi?Kimisi tavana astığı ipte,kimisi insanları karınca gibi gördüğün o yerde! ''Umudu'' arıyor. Oysa umut yaşadığın hayatta gizli.Onu bulmak o kadar zor değil..Ağladıklarının tersidir umut yada imrenerek baktığın o umudu olan insanlardır senin umudun.