“Fedakârlığımı anlıyorsun:

Vazgeçtim toprak olmaktan,

Vazgeçtim çiçek olmaktan

Senin yanında kalabilmek için…”

Vazgeçebiliyor muyuz bir şeylerden?

Sevdiğimiz için,

Gönlünü hoş tutmak için…

Ya da sevebiliyor muyuz Nazım gibi?

Hayır!

Sevemeyiz.

Hiç kimse hiç kimseyi Nazım gibi sevemezdi.

Nazım’ı Nazım yapan sevgisi değil miydi zaten?

Atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek diyebilir miydik?

Çırpınma onun gibi olmak için,

Olamazsın!

Ama illa birinin peşinden gideceğim diyorsan

Nazım’ın peşinden git.

Yaşamayı öğrenirsin,

Ağlamayı, gülmeyi öğrenirsin

Sevmeyi, sevebilmeyi,

Sevmenin hakkını vermeyi öğrenirsin…

Hayatı öğrenirsin;

Çocukların ne sıtmadan ne de kuşpalazından ölmeyeceğini öğrenirsin.

"Gözlerin gözlerin gözlerin,

Gün gelecek gülüm, gün gelecek

Kardeş insanlar birbirine

Senin gözlerinle bakacaklar gülüm,

Senin gözlerinle bakacaklar…"