Haykıramayış gibi bir gün

Dilimin ucundaki şarkıları 

Yazarak teselli etmek benimkisi

Haykıramayış gibi bir gün.

Korkulu ve endişeli.

Yazamamak gibi bir gün

Güvensiz.. Belki kendine belki başkalarına...

Belki kalemden .. Belki... Belki...

Belki kelimelerden...

Kelimeler de terk edermiş insanı.

Farklı haleti ruhiyelerde..

Vefalı bir şeytan kaldı şu hayatta,

Dostu olmaktan korkuyorum.

Dedim ya! Haykıramayış gibi bir gün, bir cümle...

İnsanlar arasında akıntıya kürek çekiyorum.

Daldan dala atlıyorum dimağımın atmosferinde

Boşvermişlik var içinde

Hem de öylesine böylesine.

Herkesin zinciri kopmuş, ağızlarındaki bantlar açılmış.

Çığlıklar eşliğinde çıkıyorum binanın yüksek tepelerine

Ben yazarım daha, alakalı alakasız.

Kalem ve kağıt var nasılsa.

Elimizden alınana kadar en azından

Dedim ya boşvermişlik sardı beni

Tekrar şiir yazabildiğimde eskisi gibi olacağım.

Ben bende değil, kalem bende değil

Diyor ya hani şair, ya da demiyor

Yaz ustam kelimeler mi yok sana

Elbet bir iki bağlaç vefalı kalır şu kağıtta..