Çok derin duygular içine dalıp,bazen günlerce kendi kendimi sorgu ve suale tabi tutuyorum..Bazen kendi mahkememi kuruyorum da denilebilir bir manada..Hayatımın artılarını bir yana ,diğer bir yana da eksilerini koyuyorum..Öyle ki hiç bir tane eksik olmamacasına,her bir şeyi ayrı ayrı değerlendirmeye tabi tutuyorum.Aslında şöyle de denilebilir benim bu yaptığıma,varıp abarttın diyebilirsiniz de,bir nevi kendi mahşerimi dünyada iken kuruyorum bir manada..''Varmı acaba bir hatam?''..''Kime yanlış yaptım,bilerek yada bilmeyerek.'' Yada;''iyiliklerim ve varsa sevaplarım da var mı''?Kısacası kendi iç dünyamla güzelce bir hesaplaşıyorum..Güzelce kendimi yargılıyorum ve evet evet cezalandırıyorum da..

Hayat bu.. insanız bizde tabi..Hatalar da bizler için,sevaplarda.Kısacası her bir şeye elverişli bir bedenimiz var.Kurban olduğum böyle yaratmış ne yapabiliriz ki..İyilikleri yapmakta,ya da! Aksini düşünürsek kötülükleri yapmakta bu bedene sığar.Sığar ya! Amma velakin irade var nihayetinde.Herşey insanın kendi elinde gene de.Bunu neden mi yapıyorum,kendimle neden mi hesaplaşıyorum? Kendi otokontrolumu sağlamak için tabi ki!..Kendi ruhi ve vicdani melekelerimi rahatlatmak ve kendi kendim ile barışık olmak için mesela..Bunu daha fazla çoğaltmak mümkün. Mesela bir diğer manada arınmak akupak olmak için yani..Bir Mevlana olamayız belki..Ya da Bir Yunus,veya bir Hacı Bektaşı Veli.Ama bence iyi bir insan olabiliriz yani..İnsanların gıpta ettiği,elinden ve dilinden kimsenin asla zarar görmediği birilsi olabiliriz..

Hem bak Keşke gerçekten her zaman bıkmadan ve usanmadan kendimizi tam manada sorgulayabilsek.Sorgulayabilsek ki kendimizden emin bir şekilde o zaman işte birilerinin ileri geri konuşmalarının önüne kalın duvarlar çekebilsek.Çekebilsek ve vicdanımız rahat bir şekilde dışarıdan gelecek olumsuzlıklara,ya da başkalarının bizi yıpratmak istemelerine yürekten,umrumda mı ki! diyebilsek