Varlık hâl diliyle zikreder derler ya. Varlık feda da eder bir şeyleri. Mesela toprak çiçeğe feda eder kendini, çiçek arıya, arı yavrusuna feda eder. Yavrusu büyür, insana feda eder emeğini. İnsan yemez evladına yedirir yemeğini: ..FEDA.. Giymez, giydirir:..FEDA..  

 Hatta feda edecek her şeyi feda eder bazıları. Canını feda eder vatan için birileri. Birileri de vatanını.Meşgul bir iş adamı mesela:O da zamanını feda eder yavrusuna ya da yavrusunu feda eder zamana. Bu hiçbir kitapta yazmayan sebepler döngüsüdür. Kiminin elde edemediğini kimisi feda eder, kiminin feda edemediğini ona feda eder kimisi. Feda etmek yürek ister. Yüreksizler yüreklerini feda etmiştir mesela. Karşılıkla alınan her şey muhakkak bambaşka uğraşların sonucudur. Feda etmek ,emek ister. Öyle her yiğidin harcı değildir feda.İstemsizce verilene feda demezler. Feda, yüreğinden kopacak böyle yüreğini kopartmak isteyeceksin öylesine içten olacak. Öylesine vereceksin öylesine isteyeceksin ki, verdiğin hiçbir şey senden olmayacak. Unutacaksın. Unutmayı dahi unutacaksın feda buna derler. Ne dile düşmeyecek feda edilen, ne dile düşmeyi feda edeceksin! Feda edeceksen hiçbir karşılık beklemeyeceksin. Hatta borçlu hissedeceksin mümkünse. Feda derler ona.  

  Mevlana gibi dostundan, Şems-i Tebrizi gibi canından geçeceksin lakin can senin olmayacak öyle. Feda demeyeceksin fakat yapılacak en büyük fedakarlığı yapacaksın. Anlayacağın her fedanın ardından yeni fedalar arayacaksın sevdiğin için. Sevmediğin için de geçerli. Herkese her an her şeyi feda edebileceksin. Kendinde olandan çok kendinde olmayanı da vereceksin!  Feda edeceksin yani. Ama asla fedayı feda etmeyeceksin. Feda tektir çünkü, yeri dolmaz. Fedanın karşılığı yoktur, geri alınmaz. Satın alamazsın, hediye edemezsin.

 Ne olursa olsun fedayı feda edemezsin!