Hayat merdivenlerini tek tek çıkıyoruz.Her adımda birilerini bırakarak.Her adım bir adım uzaklaştırıyor bizi hayattan.Gönül kırarak devam etmek devam etmekmidir ki?Gönül kırılması en kolay olandır.Ağlamak en çok çaresizken kötüdür.Yağmur en çok yalnızken ıslatır.Bağırış en çok zaten içiniz alevken kızdırır.Deniz kenarları en çok ayrılıkta hatırlanır.Dedeler ve Nineler bayramlarda anılır.Halı desenleri annemiz azarladığında farkına varılır.Insanlar en cok bir gün öleceği anlaşıldığında kıymet alır.Zaman böyle ilerler yada bazen hiç ilerlemez.Bazen geçmeyen 10 dakika olur bazen saniyeden hızlı geçen 10 yıl olur.Ömrümüze aldığımız insanlar bize ömür olmalı.Allah hepimize sohbet ederken kahvemizi soğutacak insanlar nasip etsin.Tanıdıkça hayattan soğuyacak değil.

Küçükken başlamıştı aslında içimizdeki merhamet.Şahsen otobüsü kaçıran adamın hüznüne ağlayan çocuktum.Şimdi ise o hüzne ağladığım günlerin uzak olmasına ağlıyorum.Hep sevdiğimiz insanların bize uzak olması.Hayallerimize bir beden küçük olmamız.Hayat,hayat, hayat...

Hayatta ne olursa olsun belki de hayatımızın başkasının hayali olduğunu unutarak yaşamamalıyız bence.Bir gün o kalbin duracağınıda aklımızdan çıkarmamalıyız.Çünkü merdiven bir yerden sonra yorar insanı.Bence bu dünyada en önemlisi farkında olmak ve farkındalık oluşturmak.İnsanların hayatlarınıza karışmasına izin vermeyin.Ve her söyleneni kulağınıza kupe etmeyin.Çünkü her küpe kulakta hoş durmaz.Hayatınızdan çıkardığınız insanlar için de üzülmeyin.Çünkü eğer güzel insansanız siz bir şey kaybetmemişsinizdir.Ve şunu unutmayın;Iyi insanlar bilmezler ama aslında hayatta hiç bir zaman kaybetmezler.Insanlar ve hayat onları kaybeder.Bu gün bir durun ve hayatın neresinde olduğunuzu düşünün.Ben hiç keybettim mi diyin?Bu hayatın neresindeyim ve hayatın bana yaptığı şeyler iyi ya da kötü.Peki ben bu hayat için ne yaptım diyin.Sevin sevilin bu hayatı güzel yaşayın.Merdeveniniz uzun ve huzurlu olsun tek kişilik değil öz kişilik olsun.