-Sakın dokunma ona!

-Off tamam bir şey yapmadım anne .

 Onun ne olduğunu bir çözemedim ,anlamıyorum o ne ? Neden kimse ona dokundurtmuyor,zaten ulaşması tam bir baş belası! Uzanmak için sandelye artı üç kalın kitap koyuyorum.

-Ahmet ne yapıyorsun sen orda??

-Hiiç.

Annem işraret parmağını kaldırdı ve ben de ona katılarak ‘sakın ona dokunma’dedik.'O kitaba dokunmayı bir daha deneme'. Sonuç uçan terlik…

Kitap mı ??

Ne yani sadece bir kitap mı ,evde dokunulmazlık ilan eden? Karar verdim kimseler yokken,onda ne yazıyor açıp okuyacağım.'Ahmeeet açmadan okuyamazsın ya?'.İkinci baş belam bu iç sesim.O kitabı okuyacağım,bunu mutlaka yapacağım.

 Alilerde de aynı konu varmış.Babaannesi ‘o kitaba dokunursan sana şöyle şöyle olur’ diye tehdit etmiş.Aliyle karar verdik bir plan yapıp o kitaba bakacağız.

 Ali onun bir kitap olduğuna inanmıyor.Aslında hak da vermiyor değilim.Bütün kitaplar alır ,okunur çünkü.Acaba diyorum altın kaplama falan mı? Ya da onu bu kadar değerli yapan ,üstündeki anneannemin yıllarca örmeye uğraştığı söylenen örtü mü?

-Ali sen al boyun uzun.

-Oğlum ya,harbiden çarpılırsak?

-Alii saçmalama ya,kitabın insan çarptığı nerde görülmüş? Dedem 'kitap çarpık insanı düzeltir',derdi unuttun mu? 

-Yine ne konuştun bee.

-Çıkıyor arada işte böyle şeyler,hadi hadi oyalanma.

-Yarın mı denesek?

-Bırak ben halledeceğim korkak!

-Tamam yakaladım,tuut.

-Aldım,çok da ağır değilmiş altın kaplama değil heralde.Okuyorum.

-Oku! (Alak-1)

 Ben yirmi altı,  Ali yirmi yedi yaşında.Biz okuduk ve halen anlamış değiliz,kendisinin okunmasını söylenen bir kitabı neden okumuyoruz,üstüne üstün dokunmakla korkutuyoruz! Evet ilk okumaya başladığımız da çocuktuk ve belki oyun içindi ilk açışımız bu kitabı.Çocuklar oyun oynar evet , oyunlarını kendilerini kurarlar,ama şimdi anladık ki aslında büyüklerde oyun oynar üstelik başkalarının kurduğu oyunlara çok fazla dalarak!