Yanımda olsun istediğimiz kimse yok yanımızda. Ay uzak dursun dediklerimizde bir uzak durmadı bizden. Sağımıza baktıkça, solumuzu. Solumuza baktıkça da sağımızı kaçırdık. Bir gün Boğaz Köprüsünden geçerken denizin olmadığı bir tarafa doğru çevirdim başımı. Ve o yön bana bir Fransa kadar yabancı gelmişti. Sayısız kez gittiğim köprü nasıl yabancı geldi? Dememe fırsat kalmadan anladım . o zaman dedim ki “Çok iyi bildiğimizi sandığımız şeyleri bile, sandığımız kadar bilmiyoruz.  Belki de sadece baktığımız kadar biliyoruz. Çok güzel bulduğumuz birini, sadece güzelliklerine baktığımız için güzel buluyor. Hep görmek istediklerimize göre sıfatlandırılıyor, sıfatlıyoruz. Belki de sevilesi insanları sevmiyor, Sevilmemesi gereken insanları sevmekle bitirmiyoruz. Baktıklarımızla gördüklerimiz ayrı şeyler. Bakmak istediğimiz gibi değil de  gördüğümüz gibi. Doğru olan şeyleri yakın tutun kendinize. Zira gün gelir "tanıyamamışım" dersiniz karşınızdakine. O ise ben hep böyleydim der. Her zaman durumun içinden çıkmak için avutuyoruz kendimizi  daha beteri olabilirdi, aman onun başınada gelmiş normal bir durum. İnsan olarak normal yaşamaya çok alışmışız. Anormal bir durumda hemen sarpa sarıyoruz. Mükemmelliği istiyoruz, mükemmellik için hiç bir şey yapmıyoruz Komplekslerimiz ve takıntılarımızın önüne geçmiyor kendimiz dışında herkesi eleştiriyoruz. Olmak istediğimiz yerle olduğumuz yer arasındaki farkı büyütüp yapabileceklerimizi kısıtlıyoruz. Bazen felaket tellalı gibiyiz bazen ise Yalancı Polyanna gibi yani aslında çoğu zaman aslı olmadığımız biri.

 Her şeyin bittiği yerde ne başlar?

Peki her şey nedir? Her şey mutluluksa; Mutluluk zaten hep bizimle beraber değildir ki. Mutsuz olmakta lazım değil midir ki? Mutsuz olmazsak zaten mutluluğu bilemeyiz. Bazı şeylerin yokluğunu bilelim ki varlığının bir anlamı olsun.

Ya da her şey sevgi midir? Zaten her sevgi bir gün bitmez mi? Eğer bitmeyen sevgide var diyorsa içinizden birileri o zaman hayatın mutluluğundan nasibinizi aldınız demektir. Her şey nefesmidir? Nefeste bitince yeni bir hayat başlamayacak mı peki? Cevap bana göre her şey bitince yeni şeyler başlar. Çünkü her bitiş bir başlangıç, Her yok oluş yeni bir varoluştur. Yeni bir gün en beklemediğiniz zamanda doğar. Olaylar en beklemediğinizde düzelir. Her şey hayatta aslında bir nedenden oluşur ve her son yeni bir başlangıç için son bulur.