Birden aklına gelir. Hiç olmadık bir zamanda. Başka gidecek bir yeri yokmuş gibi. Çıkar gelir aklına. 

Denize aşık bir insanın, deniz olmayan bir şehirde yaşaması gibi bir acı saplanır önce kalbine.

Söküp atamassın. Denize hasretlik nedir bilir misin sen ? Bilmessin. Nerden bileceksin.  

Biz deniz çoçuğuyuz oğlum. Deniz gelince aklımıza gülümseriz hemen. Suratta tuhaf bir eda beliriverir.

Tanıdık geldi mi bilmem ama. Bilmem farkında mısın?  Görüyor musun görmezlikten mi geliyorsun? 

Yada neden bukadar güzel gülüyorsun? Seviyor musun?  Sevmiyor musun? 

Gün geçtikçe senden gitmek yada gitmeye çalışmak.Sevmek yada sevmemek. Işık yok.

Etraf karanlık. Hüzün kaplı her bir çehre, iliklerime kadar. Bende yokum artık.  

İnsanlar telaşlı ama ben değilim. Vurdumduymazlık var biraz, Bir boşvermişlik.

Gelişi güzel yaşamak yada sen buna ne dersen. Ve inanmıycaksın belkide ama

çay bile bekleyince soğur, ekmek bayatlar,gözler yorulur beklemekten, mum erir, ışıklar söner.

Ve perde kapanır.

Ben yorulmam belki, evet, aynen ama; peki sen söyle yürek, buna nasıl dayansın..