YAZARIM BEN

Balkonu temizlerken, yanıma anne görünümlü, şefkatli bir teyze yaklaştı. Giriş katta oturmak böyledir. Özel bir iş yapamazsın, apartmana gelen herkesle burun burunasın.

''Hoşgeldin oğul. Yeni mi tuttun evi?''

Kafamı kaldırıp, teyzeye gülümsüyorum. Onunla iyi geçineyim, belki güzel kızlerı vardır.

''Hoşbuldum teyze. Ben kiracı değilim evin sahibiyim.''

''Hacı bey, size mi sattı evi?''

''Hayır teyze. Ben oğluyum.''

''Anladım oğul. Varsa bir isteğin çekinme, haydi kolay gelsin.''

On dakika geçmeden, bir teyze daha giriyor apartmanın bahçesinden içeriye. Kovadaki bütün suyu, balkona döküyorum. Anca temizlenir. Sokak balkondan daha temiz.

''Hoşgeldin. Kolay gelsin.''

''Hoşbuldum abla, sağol.''

''Yeni mi tuttun evi?''

''Ev zaten benimdi. Kiracı çıkınca gelip bi kafa dinleyeyim dedim.''

''İyi yapmışsın. Bizim buraların havası, suyu pek iyi gelir adama.''

Kafa sallayıp, onaylıyorum. Apartman geveze kaynıyor. Kafa dinlemeye iyi ki buraya gelmişim.

''Evli misin?''

''Hayır abla''

''İşin gücün var mı?''

''Var.''

''İşin ne.''

''Yazarım ben.''

''Öyle meslek mi olurmuş? Devletin paçasından tutsaydın ya. Daha çok bekar kalırsın sen sana kız mız vermezler.''

''Teşekkür ederim. Ben böyle mutluyum abla.''

''Meslek bul kendine, ben de bir şeyler yazıyorum. Meslek değil o dediğin.''

''Abla, sen bir şeyler yazdığın için yazar değilsin. Çok şey yazarsan, yazar olursun.''

''Haydi oradan, kimi kandırıyorsun sen saygısız.''

''Abla, yürü git işine canımı sıkma''

''Sen kimsin, benimle böyle konuşuyorsun adi adam. Attırırım seni bu apartmandan.''

''Kafa dinlemeye geldik, kafa bırakmadın be...''

''Gelmeseydin o zaman.''

''Abla, sen bu güzel kasabaya yakışmıyorsun. Biraz buraların havasına, suyuna çekseydin keşke.''

''Senin ben geçmişi dıııııtttt...''

''Hop ağır ol. ******* alemi yok, bunları yazmak istemiyorum...''