Bugün ,öylesine birgün işte. Takvimde bir daha üzeri karalanmayacak bir sütunun içine sıkışıp kalmış. Bir daha yaşanmayacak bir daha aynı sabaha uyanılmayacak. Monotonluğumdan taviz vermediğim tatsız birgün işte. Bugün yine sokaklar kalabalık, herkesin işi başından aşkın. Esnaf sineklerle, memurlar üstleriyle oyalanmaktan pek memnun. Bugünün temposunu bozan; üst komşum Emekli Müsteşar Sıtkı Bey. Öğle saatlerinde çaldı kapımı. O, bugünün gidişatına bir dur diyecek belli ki. Eli boş değil her zaman ki gibi... Bir buket çiçek birde plak getirmiş bana. Plağı görünce mest oldum hemen taktım gramofonuma.Bunaltıcı öğle saatim biranda Edith Piaf şölenine dönmekteydi. Az kalsın bu dinletinin ihtişamına kapılıp limonlu kek ve likör ikram etmeyi unutacaktım. Böyle muhterem bir insana kabalık etmek içten bile değil. Söyleşimiz kısa sürdü,ondan bundan konuştuk Fransız klasikleri eşliğinde ama sansürlemeye yetti kafamın içindeki ıvır zıvırları. Bugün sıradanlığını yitirdi artık. Bugüne haksızlık etmişim ilk satırlarımla. Bugün takvimden daha güzel bir yerde duruyor artık; biraz gramafonumda biraz bende...