Yaşamın doğal akışında gayet stabil bir şekilde yaşarken, birini görürsün ve tüm duygu durumun alt üst olur. Her ama her gün onu görmek, kadife sesini işitmek, kokusunu içine çekmek için yanıp tutuşursun ama yapamazsın. Her gün kendinle, duygu durumunu stabil hale getirmek için yoğun caba sarf edersin, uzaktan seversinki bu sevmelerin en kötüsüdür.

 Seversin ama dokunamazsin, seversin ama sarılamaz; kokusunu içine çekemezsin ve bir gün, artık içinde yaşadığın şeyleri onunla paylaşmaz isen çıldıracağını fark edersin ve ne olursa olsun deyip tüm içindekileri boşaltırsın.

 Fakat, reddedilir, sevilmezsin. Kısa bir süreliğine de olsa dünyan kararır ve daha sonra gri tonlarında yaşamaya başlarsın hayatı. Bir gün geçer, iki gün geçer; dayanamaz, gururunu hiçe sayarak arama ve mesaj yağmuruna tutarsın fakat hala sevilmiyor ve beğenilmiyorsundur.

 Unutmaya çalışırsın, daha fazla acı çekmemek için ve kaybettiğin özgüvenini ve özsaygını yeniden kazanmak için kendi kabuğuna çekilirsin bir süreliğine.