Akşam üzeri taakatim yok.

Masanın üzerindeki Parker marka dolma kalemimi, süet kabından çıkarmaya...

Birkaç satır karalayabilsem mesela;

Sayfalara duygu nakşetmeye ne yazık ki.

Akşam üzeri taakatim yok.

Leziz lokmalar tatmaya, karnımı doyurmaya...

Bu akşam açlığımı unutmaya çalışacağım.

Akşam üzeri taakatim yok.

Yastıklarımı kabartmaya ,sensiz döşeğimi toplamaya...

Öyleyse uyumayacağım.

Akşam üzeri taakatim yok.

Radyo açmaya, olup bitenlerden haberdar olmaya...

Bugün dünya yanıp kül olsa ;benim canımı kurtarmaya dermanım yok.

Akşam üstü rafımda kitap yok olsa da taakatim yok kurcalamaya.

Belki Kafka belki Jean Paul... Yok işte ,gelmiyor içimden.

Akşam üzeri taakatim yok.

Dostlarımı çağırmaya; iki lafın belini kırmaya, birkaç kadeh yudumlamaya...

Kızıyorum kendime: "Neden Ayten?" diye.

Çareless Whisper dinleyip anıları canlandırmayı belleğimde, taakatim yok.

Çağırma beni boşuna, randevu alma!

Bu akşam tahammülüm yok aşka.

Seni düşünmeye bile yok...

N'olur inan bana.