Ne çok yitirmişiz benliğimizi. Ne çok vazgeçmişiz insan olmaktan. Ne çok olduğumuz gibi değiiz artık.

Yılmışız, yorulmuşuz, yormuşlar..

İnsanca yaşamak neydi? Sevmekti, hayal kurmaktı, umut etmekti.

Kaçımız konuşuruz evde yetiştirdiğimiz bitkilerle? Kaçımız bir "günaydın"ı esirgemez bakkal amcadan? Kaçımız hatamızı farkettiğimizde özür dilemekten çekinmeyiz? Kaçımız yoldan geçen çocuğa sıcak bir gülümsemeyle göz kırparız?

Ya da kaçımız bunları yapacak gücü kendimizde bulamayız?

Durup sorgulamalı daha yaşanılabilir bir hayatın mümkünatını..

Sevmeli insanı fark ayırt etmeksizin..

Fark etmeli iyiliğin gücünü..

Mübarek Kadir Gecesi'nde dualarım insanlıkla. Dualarım insanlığa..

Cana kıyabilen insanların kahrolmasına..

Dünyaya barış gelebime ihtimaline..

Sevgiye..

Mübarek olsun!