Bu sabah uyandığımda yatağımdan henüz doğrulmamışken ayaklarımın üşüdüğünü fark edip başucumdaki telefonumu hemen kavrayıp ince pikemi iki kat yapıp içine sindim. Tefefonuma baktığımda saatin daha beşi on geçtiğini görünce buruk bir sevinçle alarmımın çalmasına daha bir saatten fazla var diyerek sıcak yatağımda gözlerimi kapadım.. Gördüğüm rüya ile ter kan içinde uyandığımda aradan sadece onbeş dakika geçmişti ve ben sanki saatlerdir o rüyanın içinde hapsolmuşum gibi korkudan titriyordum.

Gördüklerim o kadar gerçektiki yatakta doğrulup kendime hafif bi tokat attım. Şu hayatta en çok korktuğum şey birçok insan gibi sevdiklerime zarar gelmesidir. Uyurken, uykumda uyandığımı uyandığımda bir yağmur tanesinin içine sıkıştığımı ve göyüzünden yeryüzüne her indiğimde yere çarpmadan asılı kaldığımı gördüm. Görmekten çok hissettim,uçuyormuş gibi, rüzgarla dans ediyormuş gibi, ölüyormuşum da her seferinde kurtarılıyormuşum gibi hissettim.

Yeryüzünde tüm sevdiklerimin olduğu koca bir ormana yağıyordum ve tüm sevdiklerim üzerlerine düşen yağmur damlası ile nefes almayı bırakıyorlardı.Koşmak istiyordum, kaçmak istiyordum ama başaramıyordum. Aklım almıyordu, nasıl bir yağmur damlası bir insana zarar verebilirdiki? Rüyamın son karesinden tek hatırladığım içinde bulunduğum yağmur tanesinin annemin üzerine düşmekte olduğuydu..

Uyandığımda,bu kez gerçekten uyanıp kendimi hissettiğimde camdan gelen tıkırtılarla perdeyi araladım. Dolu yağıyordu. Normalde yağmur yağdığını gördüğüm anda yaz kış faketmeksizin camı açar ellerimi şöyle uzatıp yağmur damlalarını avuçlarımda biriktirirdim. Ama o rüyadan sonra yaptığım ilk şey koşarak annemin yatağına gitmek oldu.Kapıyı sessizce araladığımda annem sessiz hırıltılarla uyuyordu.Sessizce yaklaşıp şöyle bir baktım ve birşeyi anladım. Şu yatakta uyuyan mis kokulu kadın ve diğer tüm sevdiklerim için yapmam gereken bir şey var. Şükretmek..

Belkide tüm yağmur damlalarının sahibi olan Rabbimin bana bu rüyayı göstermesinin sebebi, benimle uzunca bir şükür meselesinde buluşmak istemesindendir. Belkide böyle basit gördüğümüz bir yağmur tanesinin onun kudretiyle bir cana mal olabileceğini görmemi istemiştir.Bilmiyorum, belki ben abartıyorumdur.Bildiğim tek şey o sabah perdemi araladığımda yeryüzüne boşuna dolu yağmıyordu..