Siz bu satırları hangi duygularla okuyacaksınız bilemem; bugün Pazar ve ben, izlediğim her haber kanalının bitiminde olduğu gibi buruk kapatıyorum televizyonu. 

Bugün ikinci günüydü; bir olmanın, beraber olmanın, hiç bir siyasi fark göstermeksizin dik durmanın. 

İlk gününde havaalanında olanlardanım ben de. İnsanların yüzündeki korkusuzluğu görenlerdenim. Tekbir seslerine eşlik edenlerdenim. Oraya ölmeye gidenlerdenim.

Henüz 20 yaşımdayım ve 80 darbesini babamdan ayrıntılı şekilde dinleme fırsatım oldu. Bugünü o günlerle kıyaslayamam elbette. Bugün kahraman millet meydanlardaydı. Din, dil, ırk, siyasi görüş ayırt etmeksizin vatanı uğruna, bir daha aynı acıları yaşamamak uğruna meydanlardaydı.

Birlikten kuvvet doğdu.

Kahraman millet tanklara meydan okudu.

Sivillerin üstüne ateş açan hainlere haddini bildirdi.

Destan yazdı.

Anlamış oldum ki Nene Hatun'lar ölmemiş. Seyit Onbaşı'lar ölmemiş. Söz konusu vatan olunca kimsenin gözü bişey görmezmiş. 

Ben 15 Temmuz gecesini asla unutmayacağım, unutturmayacağım. Askeri-polisi birbirine düşürmeye çalışmalarını, milleti unutarak darbeye teşebbüs edenleri, tankları insanların üstüne sürmelerini, haberi alır almaz abdestini alıp sokağa çıkanları asla ve asla unutmayacağım.

Bir tek vatanımız, bir tek bayrağımız var.

Bayrağa namusu gibi sahip çıkanları unutmayacağım.

Siz de unutmayın, unutturmayın. 

Tarih bizi yazacak!