Bilemiyorum, gün mü karanlık bu kadar yoksa karanlığa mı çeviriyorum bu hayatı yaşattıklarımla. Sevgisizlik hissediyorum bazen, bazen de durun dokunmayın diyorum. Karamsarım da hayata karşı. Ama bilinmeli ki ayrılıklar bu kadar acıklı olmamalı. Bir sırrı olmalı bu hayatın, neresinden dönersek dönelim artık kârı karşımızda göreceğimiz bir muafiyet olsun. Mesela uçan kuşa borcumuz olsun ama kuşlar bizim için uçmasın. Ufak ufak atmasak da civcivler yesin onları. Ayağımızı yorgana göre değil de keyfimize göre uzatalım bu defa da. Öfkeyle kalksak da zararsız kapatalım artık bu hayatın getirilerini. Ayrılıkların bu kadar zarar verici olduğu zamanlarda biraz da olsa güzellik görelim. Karamsarlıklarımıza yenilip karar vermemezlik yapmayalım. En kötü karar bile bize yarar getirsin. Ama ayrılıklar bu kadar acı olmasın.