İkimiz kocaman ayrı dünyalardık.

Yağmurlu bir salı sabahında,

Boş otobüs durağında,

Gözlerim bir umut treni B31’i,

Yüreğim ise kırılgan bir şair misali,

Gönül şiirini beklerken,

Sen çıkageldin...

İkimiz kocaman ayrı dünyalardık.

Ama aynı yağmurun ıslaklığında,

Aynı bulutun mavi gözyaşlarıyla,

Ve rüzgarın en ince haliyle,

Aynı toprağın nefesini çektik içimize...

İkimiz kocaman ayrı dünyalardık.

Günler günlere göz kırptı,

Aylar haftaların elinden tuttu.

Ama sabahlarımız,

Düşen yağmurun ıslaklığından yoksun,

Işıyan günler ile geçti.

Sabah geçti,

Gün geçti,

Hafta geçti,

Ay geçti.

Ama gözlerime çizdiğim silüetin,

Kulağıma düşen sesin,

Yüreğimden kopup,

Dudaklarımı besleyen,

Hepsi senden olan gülüşlerim geçmedi.

İkimiz kocaman ayrı dünyalardık.

Cehennemim cennetinden geçti,

Ben senden geçemedim...

                                          08.09.2015 AHLAT

                                          “STEH AUF"