Bazı insanları yüzlerinden tanırsın, bazılarını ise sırtlarından. Şimdi yüzünü görsem tanımam, ama sırtını ezbere bildiğim bir kadın var. 

Çünkü yüzüne bakamazdım aşktan, sırtını ise gidişinden ezberledim. Ezberlemesi en kolay ve en acı şeyi ezberledim işte.

Sabah güneşimdin, günaydın dediğim. Şimdi batsan bile, iyi olmaz gecelerim. Karanlığa aşkla bakıyorum şimdi, çünkü insan karanlıkta bir şey kaybetmez.

Bazen gülüşüne nasıl hayran olduğum geliyor aklıma, sonra ona nasıl güldüğün. Sigara olup yanasım geliyor, sonra küllerime boğulup ilk rüzgârda gitmek istiyorum. Bu kadar vefaya alışkın değil bu şehir. 

Hani derler ya olmasa da olur. Evet olur, ama senle daha farklı olurdu be kadın. Bazen böyle durgunlaşıyorum. Kafamı kaldırmadan düşünebiliyorum seni, vaktimin her anında hesaplaşabiliyorum seninle. Hiç konuşmadığım kadar konuşuyorum. Duygularımı ifade edebiliyorum her ne kadar darmadağın olsa da.Fazla vefa acı verirmiş, yine gelsen yine severim. 

Kötü bitti, iyi kal. 

Aklının ucundan bile geçmeyecek adamdan.