İnsan hayatı düşlemekle başlar.Umutlar kurarak.

İnsan yaslanacak bir yarını bekler.Yaslanır, yarın olacağını umar.Belkide yarın olmayacak ama yinede 

bekler.İnanmaz biteceğine.Nefes tatlı gelir cana, atan kalbe, kurulan hayallere...

Yarını beklemez de bazen, emindir yarının geleceğine.Hayatın hataları da bu yüzdendir belkide.Bir 

an önce öleceğini bilmez, ve hatırlamak istemez, kabullenmez.İşte böyle yaslanır yarına.

Yarına inanmak içindir zaten dualar.Fakat zevk için değil, tadında kurallarla yaşayabilmektir.

Asılsız bir dünya da hoş değil, boş ta değil.Bir yaşam kalitesidir yarına inanmak.

Ne kadar güzeldir, güzel ve derin bir uyku.

Sevdiğinin yanına yarınlarla düşleyip, yarınlarla yanında olabilmek.

Güzeldir seyahatler planlamak. Bizi ayakta tutan tek şey bu, öyle değil mi?

Sanki yarının ucunu ipe bağlamış, diğer ipin ucunu da kendi kolumuza bağlamış gibiyiz.

Güzeldir yarınlara güvenmek fakat bir o kadarda zalimdir, haindir,üzer,kırar...

Yinede umutlara dair,

Yinede yarınlara inanmak güzeldir.GÜZEL...