Umudum umrumdu.Bir bakış gibi keskindi onurum,aldırmalarım onun için olurumdu.Aldanışlarım bir gün gibi olgundu.Yanılgılarda hayat bulurdu sitemlerim.Yokluktu sevmek ,yokluğa uzanırdı ellerim.Bir misal versem adı yalnızlık olurdu geçmişte, öyle değilmi ki o günde,gelecekte bir gün gelecekte.

Yalnız iken gelmek ve yanızca gidebilmek gibi bir şeydi bu sessizce.Bir misal ararsan ince tılsımlı sesiydi belli bir surette.Hecelerim vardı ardı ardına,usulca sokulur ve ey hayat derdi,sonra çekilirdi köşesine.Belli ki ayrılık vakti gelmemişti..Aldırış etmeden,umarsızca ve heyacanla yaşlandım.Neydim ve ne oldum.Maziydi gözümdeki aydınlığın resmi hep bakakaldım duruldum,hamuruyla yoğruldum.Ben mazimle sevdalı bir defineydim,arar bulurdum.Haykırışlarım,elemlerim,kederlerim ve mutluluğumla ben.Ben bu ben değildim.Ne oldum.

Bu saçlar,bu buruşuk ten, bu yüzdeki ben ben miyim?

Sanki mazimi özler gibiyim.........