Bir çocuğun yüzünde akıyordu ayrılık 

Bahis konusu edilemeyecek kadar dardı Sabrı,

Gözlerinden düşen her bir bakış 

Toprakta yer ediniyordu kendine,

Böylesine dökük durmamalıydı hanlar hamamlar 

Bu kadar sere serpe yaşanırken hayatlar,

İnsanoğlunun özünden nefret aktı iki damla kadar,  

Geçilen her yol,bir isim zikrinde her ağaç 

Ne zaman bitecekti tozdan bulutlar 

Rüzgar,ne zaman vazgeçecekti savurmaktan 

Avuç avuç nehirler her damlası kandan 

Bir taşın üstünde donmuş bir aslan 

Söylenmeye dursun türküler maniler 

Çalmasın defler sazlar 

Uyanır yoksa pençesinden kan akan aslan   

Zehirlenir her nefes alan,diri kalan.