Durgun bir ırmak idim çağladım,
Ben bir tek sana bağlandım.
Sen gittin ya güneşimde gitti,
Ne karlar eridi buralarda nede hasretler bitti.

Kapılar ardındaydım, gözler önünde,
Ayaklar altındaydım, bir adım ötende,
Tüm sözlerim kinayelidir,
Yalanlar söylerdim yüzler önünde.

Bak ay geceye nasılda yakışmış,
Ölü bir yürekde tek bir umut gibi,
Gözlerin geliyor ansızın akılma,
Kara dünyamda tek bir ışık gibi.

Yine geceyi ala boyadım,
Gündüze kasvetli bir örtü attım,
Gözlerini mesken tutum,
Her gülüşünle kayıp düştüm.

Sen güldün ya dünya sustu,
Sen gittin ya bende sustum,
Ne mana kaldı bakışlarımda,
Nede bir sıcaklık gülüşlerimde.

Sen yeşile, maviye doymuştun,
Her diyarda ayrı sevmiştin,
Oysa ben tek renktim kara gecede,
Ve ben bir tek seni savmiştim.

Ah! Kırlangıçlara gidiyor yine aklım,
Hiç olmadık zamanlarda,
Kah seni düşünürken bir bankda,
Yahut ölümü anarken ıssız bir sokakda.

Bulutlara ne demeli...
Sanki avuçlarımdan kayıyorlar,
Belkide şu an şehrinin üstündeler,
Bak ne gök açılıyor nede yağmurlar yağıyor.

Tatlı bir uyku gibi sensizlik,
Yavaşça sokuluyor yastığımın dibine,
Seni fısıldıyor yıldızlar bana.
Ve çalıyor o eski radyomda yeni şarkılar.

                 A.P