Ağlarcasına gözlerim bakıyor

Gözyaşlarına susarcasına.

Yazarken bir yaprak defterime düşüyor

Tutunacağı dalları bulurcasına.

Ağlamak merhamettir

Ağlamak gülmektir

Ağlamak ölmektir

Ve ölüm içiriyor keskin zehrini

Kahve fincanı tutarcasına.

Ağlamak aslında sevinmektir

Karamsarlığın şehvetini sök

Kurumuş tohumları sevindirmektir

Nedense ağlamak istiyor şu an gök

Bir fırtına koparırcasına…

Ben ağlarım şairler ağlar

Ben gülerim insanlar ağlar

Zaman bir dengesizliğin işareti.

Ve etrafımda da rengarenk bir arı

Bakıyor etrafına

Bal yapacağı çiçeği bulurcasına.

Hava daha da üşüyor

Ve yazan ellerim buz tutuyor

Gülmek istiyor

Soğuktan titremeyen dimdik binalar

Durdukları yerlerde ağlarcasına.

Ağlıyor yolların dipsiz karanlıkları

Caddelerimi aydınlatan sığ aydınlıkları

Yollar bir türkü söylüyor bana

Sanki gözleriyle ağıt yakarcasına.

Oturduğum basamaklara basıyor kalabalık

Çatılarda konaklayan martılar istiyor balık

Bana bir tek yokluğum sadık

Yokluğumsa benden ağlayarak uzaklaşıyor

Eski beni ararcasına.

Ağlamak işte dost ağlamak

Yumruk yemiş duvarlardan atlamak

Meyve vermemiş ağaçlara abanmak

Ağlıyor bugün acılar

Gözyaşlarını kuruturcasına.

CEM ONUR SEÇKİN