Herkesin kıyameti farklı anlarda, farklı olaylarla kopar demişti hocam, herkesin farklıdır kıyamet ilan ettiği günler. Kimi canımın en içi dediği insanı kaybeder, kimi onsuz nefes alamam dediği insanı. Ama hepimiz kaybettik, her birimiz birer birer... Hayatımıza anlam katan, sensiz nefes alamam dediğimiz insanları. Nefes alamam dedik ama bak yaşıyoruz hâlâ. Belki de bu hayatın bizden aldığı intikam biçimidir. Kim bilir belkide onu bu kadar hafife aldığımız için intikamını alıyordur bizden. Hayatımız bizim ona kattığımız anlamlarla şekillenir. Sen de ben de, hayatımızı O kişilere göre şekillendirdik çünkü onların gidebileceğini hiç düşünmezdik."O benim hayatım, O hep benimle, ben nefes aldığım sürece kalbimde,yanımda her an. Uzak veya yakın fark etmez, sevdim, seviyorum, seveceğim. Her zaman." dedik ve yanıldık. Gitti. Hiç beklemediğin anda, hiç beklemediğin yerde. Seni tüm anılarla, tüm acılarla, O'nsuzlukla bıraktı ve gitti. Suç o giden kişi de değil ki suç sende hayatın gibi paha biçilemez bir şeyi öyle bir insanla anlamlandırmak senin hatan. Sevdin, çok sevdin. Evet ama yapma, belki kendinden vazgeçecek kadar çok sevdin, onsuz olduğun halde onunla uyudun, onunla uyandın. Onun olmadığı gecelerde onun yerine koyduğun, her gece uğradığın, geceni aydınlatan o yıldız artık çıkmıyor olabilir gökyüzüne. Ama bu gökyüzünde geceni aydınlatacak başka yıldız yok demek değil ki. Gökyüzü baktığın kadar değil, gördüğün kadardır. Blutulara bak, kaybolsun gözlerin gökyüzünde. Yıldızlara bak,her birine farklı anlamlar yükle. Umut et, umutlarını asla kaybetme.Yıldızlar her gece gökyüzünde bak ve gör. Geceni karartma. Her sabah kaldır başını ve göğe bak, bulutlar oradan göz kırpıyorsa sana, hâlâ umut var ve güzel günler yakın demektir.