içimizdeki katil

gözlerimi açtıgımda tam olarak nerdeyim buraya nasıl geldigimi hatırlamıyorum sanırım akşam çok kaçırmışım ne vardı bu kadar içecek diye de sorarsanız sıradan şeyler basit kokuşmuş aşk işte herkesin yaşadıgı kimisi kolay atlatıyor ama bu sefer benim için kolay olmadı tabi bu sefe çok farklıydı kelimeler hareketlerim onu anlatıyordu hep ellerim dua da buluştumu adı dilimden düşmezdi adeta o olmuştum bu ben degildim kendimi tanıyordum ayna gördüğüm bu ben degildim.

gel gelilim ki  hayat bu insanlarda gider aşklarda biter her sey bitmek üzerine kurulmuş yaşam ölüm işte hikayemde  burda başladı günlerden pazatersi haftanın ilk iş günü pazartesi sendro mu? gibi daha cok şey tabi bunlar benim için dert degil işte yokru güçte yoktu hazırlanıp dışarı cıkmak için ilk adımı atmam gerekliydi üzürimdeki agırlıgı bir kenera bırakmam lazımdı biraz zor ama denemek te fayda var.

 biraz zor olsada başardım elimi yuzumu yıkayıp kahvaltımı yaptıktan sonra hazırlanmaya başladım pantolon gömlek giydim adımımı attım kapıdan dışarı hava o kadar güzel ki saat 10 du temiz havayı cigerlerime doldurdum ve cama dödüm nasıl görumdugume bakmak için 1,85 boyunda siyah saçlı sıradan bir insanım abartıya gerek yok adımlarımı topraga vura vura cıktım yola arkadaşlarla buluşmaya