önecelikle herkese selam saygı ve sevgilirimle 

herkesin ufak tefek büyük küçük dertleri vardır muhakak sorunlar dertlerın başlangıcı olarak kabul edersek başlangıç noktası diye biliriz dünya ya geldigimiz zaman neden ebe tokatı munasıp yerimize vurdu aslında bu biraz da olsa hayatın başlangıçı olarak kopya gibi düşüne biliriz.

dogrken aglamişiz zaten bir daha gerek varmıydı aglamaya yoksa kader mi? tecelli etti yaşaması mümkünken yaşayamadıgımız mutluluklarımızı kursagımızda bıraktı yada secimlerimiz miydi? ince eleyip sık dokursak yine sıkıntı başka bir söz derki sakındıgın göze çöp batar  e e  bu durumda ne yapalım oldugu gibi yaşayaşım desem hayat seni sürekli bir macera içinde peşinde bir gölge gibi bu kadar dert tasa varken insan gülmeyi unutur mu? oysa ne diyordu şair gülmek bir mukafattır aglayan gözlerin gordugu peki güzel günler nerde ve ya ne kadar yakın bana sana o na buna ya da şuna insanlar nankör bü nankörlükleri gözşerini ve kalbini köreltiyor bunu pörpülemek için ne yapmak gerekli bilen var mi?

aslında herkesin bildigi ama görmedi bir ince nokta var gözümüzün önunde nasıl olurda göremeyiz diye düşüne bilirsiniz haklısınızda ama insan bakarken kör olursa bişey görmez orası muhakkak yada insan görmek istemediklerini görmezmiş o bakış acısıyla alaklı bir şey nerden bakarsan nasıl bakarsan öyle görürsün .

anlatmak istedigim basit şeyler ama cümlelerin sihrini  biraz kullanmak lazim basit şeyi farklı bir sunum haline getirmek sürcü lisan ettiysem kusura bakmayınız ..