O kadar çok şarkı var ki seni anlatan, ne büyük kötülük ediyorsun sen bana. Şarkı seçip dinleyemez oldum senin yüzünden. Çok güzel şarkılar var seni bana hatırlatan, kimi güzel anıları, kimi hiç olmayan anılarımızı.. Rastgele bir müzik açıyorum bazen " hayır, hayır bu değil, bu da değil" diye diye bitiriyorum bütün şarkıları. Ve sonunda bir çok şarkıdan sadece, bir kaç nota, bir kaç sözcük kalıyor seni bana hatırlatan. Bazen bir tınlama bile yetiyor seni bana hatırlatması için. Sil baştan yapmak istiyorum bazen seni bana hatırlatan her şeyden kurtulup sil baştan yapıp kurtulmak istiyorum bütün acılarımdan ama o bile seni hatırlatıyor bana, Ve sonunda dinlenecek bi şarkı buluyorum "Şebnem Ferah sil baştan" şarkının sonunu bekleyemedim hiç bir zaman, yarıda kapatıyorum, korkuyorum çünkü şarkının sonu geldiğinde gerçekten sil baştan yapmaktan korkuyorum. İyi ya da kötü seni hatırlamak bana huzur veriyor. En azından iç huzura kavuşuyorum. Bütün bilinmezliklerimin içinde tek bilindik sensin. İnsanoğlu gamsızdır, illa kaybedince değerini anlar uğruna yaşadıklarının. Ama ben bu hataya düşmeyeceğim. Seni tanımadan önce bir söze inanırdım. İdealim olan bir sözdü. Biliyor musun? Artık o sözden bile vazgeçtim. Senden vazgeçmeme neden olacak herşeyden vazgeçtim ama senden vazgeçmedim. Şimdi daha iyi anlıyorum. İnsan sevince anlıyor her şeyin ne kadar değersiz olduğunu. Sevdiğinin de ne kadar değerli olduğunu. Değer bil ki günü geldiğinde değerin bilinsin.