Yıllarca varlığından bihaber olduğun, ancak günün birinde karşına çıktığında sana yıllardan beridir bihaber olduğun şeyin onunki değil, aslında kendi varlığın olduğunu gösteren insana ruh ikizi denir.

     Hep yüreğinin bir köşesinde var olan o nereden doğduğu belli olmayan boşluğu, tıpkı bir yapboz parçası gibi kapatan, amaçsızca sürüklenen ve yarın ne olacağını önemsemediğin hayatında evvelden saatleri bir paçavra gibi savurup atan seni, saniyelere kıymet veren birisine çeviren, ve aynaya her baktığında karşılaştığın o üşümüş mevcudiyeti, izahı mümkün olmayan bir sıcaklığa bürüyen o varlığın, kalbinde meydana getirdiği o emsalsiz hissiyata aşk denir.

Aşk denir, sevda denir.

Sevgi denir, vefa denir.

Önce cefa sonra sefa denir.

Peki ya cefasını sana çektirip,

Sefasını başkasıyla sürenler.

Ya onlara ne denir?