Haketmem benden önce ölmeni,

Belki bir Pazar günü olur ayrılışımız ,belki bir bayram ertesi.

Ne zaman olursa olsun,Bir ömrü paylaşmış olup gelmeli ölüm bize.

Sana doyup gelmeli,

Senden birkaç parçayı bırakabilmeliyim ardımdan.

İki evlat dörtte torun,

Bir de her yılımızı biriktirdiğimiz kalın bir albüm.

Aşkımızı kolay anlatsınlar diye,

Aşık insan nasıl bakar görsünler diye…

Belki doğum günümde olur birimizin diğerini bırakıp gidişi.

Ne zaman olursa olsun, o gün seni öpmüş olmalıyım.

Avuçlamış olmalıyım suratını,

Kızmış olmalıyım, en azından siyah pantolonun altına kahverengi çoraplarını giydiğin için.

Belki artık yıldönümümüzü hatırlayamadığım zaman göçüp giderim.

Ama boşver şimdi.

En sevdiğin saatin diyorum,

Belki aksi damadının eline düşer,

Göz nuru dantellerim de oğlumu bile paylaşamadığım gelinime.

Sen mi kurtarırsın dantellerimi,

yoksa bana mı bırakacaksın saatini?

Bırakma..

Haketmem benden önce ölmeni.

Ama ecel ya, olur da gelirse olur da hissedersen ensende ,

Elin elimde, dizin dizimde olmalı.

Çünkü ben görebilmeliyim soğuk yüzünü.

Geçmişim, en güzel anılarım;

Yanımda olmalısın son nefesini verirken.

Belki bir nefes uzağımda belki bir yan odamda, Ama yanımda…

Sarılabilmeliyim son defa,

Ben kapatmalıyım göz kapaklarını.

Bunlar hep ‘’ya olursa’’ larım.

Nefesini duyacağım kadar uzak ol en fazla.

Gitme benden önce…

Koskoca ömrü paylaşıp benimle,

Sonra vefasızlık etme olur mu?