Bazen hayallerimi süsleyen,

Bazen yazılarıma,şiirlerime anlam katan,

Adım atmayı merakla beklediğim,

Anlatılamayan ama hissedilebilen,

Özel bir şehir...

Duyduğum ses kulaklarımı çınlatıyor.

Ya bir vapur sesi ya da bir tramvay sesi,

Şuan her yer daha kalabalık ve her yer daha bir başka.

Bu şehrin yabancısıyım ama sanki bu şehire ait hissediyorum kendimi,

Samimi bir şehirdeyim galiba.

Artık daha yakınım buraya,

Çünkü kaldırımlarında adımlarımı ilerletebiliyorum.

Ve etrafımı meraklı gözlerle inceliyorum,

Sanki hiç görmemişçesine,sanki bir daha hiç göremeyecekmişçesine...

Martıların özgürlüğünü,

Kız kulesinin ihtişamını,

Galata kulesinin dim dik duruşunu,

Camilerin ise asıl değerini anlatmak imkansız.

Dalgaların kıyıya yaklaşırken ki narinliği ve kıyıya çarptığı anda ki hırçınlığı ise bana insanları anımsatıyor...