Sırtımızda dünden kalma yamalı bir umut,üstümüzde göğüs kafesimizi sıkıştıran eski bir hayal,belimizde düşmesin diye içimizdeki hevesleri tutuşturduğumuz bir gelecek kaygısı,cebimizde yıllanmış bir mendil,bir kalem,bir de kalem ve aklımızda yarım yamalak birleştirdiğimiz  geçtiğimiz her sokakta bizi ele veren bir mazi ile kalkıyoruz bir sabah vakti hülyalarımızdan.

Kulak ardı ettiğimiz tüm gerçekler ardısıra gösteriyorlar hayatın öteki yüzünü birbir,bilmediğimizden değildir efendiler,dalgınlığımızdandır.dünün korkunç yüzünü unutmayıp yarına karşı elem ve endişe duymadığımızdandır.

Dalgın olduğumuz için yamalıdır umutlarımız,eskidir hayallerimiz.Ellerimiz ceplerimizde yürürken bir akşamüstü,endişe duymalıyız bize bakışlarından,geriye dönüp bakma gereği duymadan yürürken bir gece vakti,çarpık hayallerle kurulmuş evlerin bakışlarından korku duymalıyız.Ne zaman sakalları saçından daha uzun birisini görürsek bir daha hatırlamalıyız yamalı umutlarımızı,bir daha kurmalıyız yarım hayallerimizi,bir daha yaşamalıyız kursağımıza sıkışmış heveslerimizi ve bir daha düşünmeliyiz istikbalimizi.

Biliyorum o umut serumu bağlıdır hala  şahdamarımıza.