Özlüyoruz Ya Rasullullah hem senin evini hem de ait olduğumuz yeri.Daha oraya varmak nasip olamamışken,daha o tadı henüz keşfedememişken,sanki oraya ait hissediyoruz kendimizi ve sahipleniyoruz sebepsizce,sakınıyoruz herkesten,herşeyden bir zarar gelmesin diye uğraşıyoruz içten içe.

Bazen kanadı kırık bir melek misali bazen de oyuncağını kaybetmiş bir çocuk misali daima özlüyoruz.

Ya Rasullullah.

Ve Senin hasretinle yanıp tutuşuyor,sana kavuşmak için gün sayıyoruz.Dualar ediyoruz,eğer bir yol da yürümek zorundaysak bu yol senin yolun olsun diye yalvarıyoruz,eğer bir umudumuz olacaksa bu umudu senden almak istiyoruz.

Ya Rasullullah.

Önce en masum halimizle yaklaşıyoruz sana,sonra ise farkında olmadan kaptırıyoruz kendimizi Dünya'nın akışına.

Utanıyoruz,seni bir an olsun aklımızdan çıkardığımız için pişmanlık duyuyoruz, hatalar yapıyoruz bunu farkedince ise sığınacak bir kapı arıyoruz ve yine senin kapını buluyoruz.

 Ya Rasullullah.

Bazen öyle yalnız hissediyoruz ki ve işte o an gül kokunla varlığını kalbimizde hissederken buluyoruz kendimizi.

Dostlarımızla bir araya geliyoruz,acaba o yollarda yürümek bize de nasip olur mu diye sorular yağdırıyoruz birbirimize ama hiçbirimiz kesin cevaplar veremiyoruz.Sadece İnşallah diyebiliyoruz İnşallah bir gün Rabbim bize de orayı görmeyi nasip edecek,kendimizi tanımamız için,yepyeni bir sayfa açabilmemiz için.Buna tüm samimiyetimle inanıyorum belki de sadece inanmak istiyorum.